Ut på tur, aldri sur:)

Då var det på tide med ein aldri så liten rapport frå det store utland. Som eg nemde i går, så vart ikkje turen til Athen akkurat som planlagt, men alt i alt så var det ikkje så verst. Først var det jo alt styret med å komma seg avgarde. Skal - skal ikkje, skal - skal ikkje.....Dette pågjekk ei stund før me landa onsdags formiddag på SKAL. Då var det berre å hiva seg rundt i ein viss fart, for me hadde ikkje så mange timane å gjera alt på, før ferja gjekk, men me kom oss avgarde utan å gløyma meir enn hårvoksen min. Trass alt ikkje det verste å reisa i frå;) No må eg tilstå at eg har eit snev av flyskrekk, så det var ikkje fritt for at eg var noko nervøs. Eg går alltid rundt og er sikker på at akkurat det flyet eg er med i, kjem til å ramla ner, og at eg ikkje kjem heim att. Oppe i hovudet mitt gjekk dette så lang denne gongen, at eg var litt bekymra for at me ikkje hadde laga noko skriftleg på kven som skulle ta seg av ungane dersom me ikkje kom att. Turen til Amsterdam gjekk greit, men til Athen var det litt turbulens, så då bestemte eg meg for at berre eg kom heim att, skulle eg aldri meir fly!!!!! Har forsovidt ombestemt meg att, for me kom jo trygt heim denne gongen og..............Eg meinar at flykapteinen burde annonsere over høgtaleranlegget kvar gong han skal forandre lyd i motoren. "Dette er kapteinen, nå skal vi legge oss litt lavere, og det vil derfor oppstå en endring i motorlyden, men dette er helt normalt, og skyldes ikke akutt motorsvikt." Då hadde sånne som meg sluppe å studera flyvertinnene for å sjå om dei ser ut som om panikken er i ferd med å innhenta dei, eller om dei berre leitar etter fleire kaffikoppar. I taxien på veg til hotellet slo det meg at faren sikkert var større for at noko skulle skje når sjåføren la inn hotelladressa på GPS`n mens han køyrde på motorvegen, enn når me var ute og flaug, men alt er liksom tryggare når me berre befinn oss på landjorda...... Første dagen koste me oss i Athen. Rusla rundt i gatene, og lot oss facinera av korleis det dukka opp gamle små kyrkjer midt inne i sentrum, mellom høge betongklossar. Framom ein av dei sat denne nydelege gamle kona.

Eg synes ansikt som viser levd liv er så flott. Og denne gamle kona var full av liv, og med glimt i auga. I redsel for eit "oppstilt" bilete dersom eg spurde om lov, sneik eg med til å fotogarfera ho. Har dårlege erfaringar med at folk stivnar, og tek på seg ei maske dersom dei veit at dei vert fotograferte.

Denne floristen syntes eg og var så sjarmerande, at eg måtte ha eit bilete av han, der han stod og pusla med rosene sine. Eg elskar blomebutikkane rundt i middelhavslanda. Alle dei flotte fargane, og dei nydelege bukettane. Skulle berre kunna kjøpt med meg heim.

Me hadde oss ein tur i eit "Totto tog" som ungane kallar det. Eit lite dieseldrive turisttog som køyrde oss rundt i gatene i Athen, og opp til Akropolis, medan guiden annonserte severdighetane me passerte. Guiden snakka så utydeleg, og med så sterk aksent, at eg forstod svært lite. Ein gong toget strevde seg opp ein bratt bakke, kunne eg ha sverga på at ho sa : "Du har no lagt på deg 6 kilo." Med tanke på den store, deilige lunchen me hadde ete kunne det forsovidt stemma, men av ein eller anna grunn trur eg det var noko anna ho sa..........Då turen var ferdig var baken øm etter all ristinga, og det føltes som om alle invollane hadde skifta plass minst ein gong.

Tanken var at eg skulle inn til Athen att dagen etter medan husbonden var på messa, og då skulle eg gå på Akropolis, og ta meg ein shoppingrunde. Den gong ei............................Heile dagen hadde eg kjent på sår hals, og vondt i hovudet, men med inntak av Paracet og Ibux med jevne mellomrom gjekk det heilt fint, men i neste innlegg skal eg visa kva eg fekk sett dagen etter. (Fekk nemleg ikkje til å legga inn fleire bilete i dette innlegget)